خوشبختی این نیست که هر روز پول تو جیبت باشه و هر روز شاد باشی . آخه اگه همه چیز طبق مراد دل آدم باشه می دونین چی میشه ؟ زندگی یکنواخت می شه . کشمکش ، کنش ، دعوا ، واکنش شادی غم و … همه دست به دست هم میده یه لحظه زندگیت از این رو به اون رو میشه ! یه ساعت بعدش به وقایعی که اتفاق می افته میخندی ! خوشبختی در یک لحظه نیست ، در یک مکان هم نیست ، برآیند اتفاقات زندگی و میانگین خوشی های اون هست . اما خوشوقتی ، یعنی همین یک لحظه ، همین دعوا ، همین یک روز بی پولی و نگاه کنین می بینین ما که خوشوقت نیستیم ، خوشبخت هستیم ! زن خوب ، پدر خوب ، مادر خوب ، پدر زن ، خوب ، مادر زن خوب ،برادر زن خوب، خدا خوب ،کتاب اسمونیش خوب، آدمای دنیا کم و بیش خوب ، کشور خوب …. تا صبح میتونم از خوبیا بگم اما واقعا چشم باز کن ببین چی میبینی . من تو یه شهری زندگی میکنم که بهش میگن بهشت . لاهیجان رو عرض میکنم . نمیدونین چه جای با صفاییه . وسط دو تا کوه بودم یه روز به خدا گفتم خدا اینجا اگه بهشت نیست پس بهشت کجاست … هرچند که بنا به شرایطی مجبور بودم چند سالی از این شهر دور باشم و برم تو دل کویر … اما خدا کرمتو شکر . اینجا که کویره ، کویره یا بهشته ؟!! تا حالا کویر دیدین ؟ انگار وسط بهشتین . ماه اون وسط درسته واستاده انگار میتونی سمتش دست دراز کنی و بگیریش …این یعنی طرز فکر و امید ! دید نسبت به دنیا عوض بشه همه چیز یه جور مثبت دیده میشه. یه چیزی میشه مثلا پای آدم گیر میکنه به بلوکی سنگی چیزی به همه چی فحش میدیم  ! نمیگیم شکر که پامون نشکست شکر که با کله زمین نیومدیم، شکر که … وای خدای من تمام دنیا هرچند پر از پلیدی هم باشه ( که نیست) یه چیز برای امید داره ، اونم خداست . از امید گفتن آدم رو به زندگی امیدوار می کنه و همین بس که خدا در قران می فرماید : با یاد خدا دل ها آرام میگیرد و این نهایت امیده.

دوستان واقعی خوشبختی را می فهمند و به سمت خوشوقتی میروند تا یک به یک ، خوشوقتی ها را جمع کنند .
دوستان واقعی خدا را میفهمند و او را به دیگران هر چه بهتر میفهمانند . جالب اینه همون هایی هم که خدا رو قبول ندارن انگار در ظاهر اینجوری هستن ! یه بنده خدایی بود که دوست صمیمی نبودبم اما هرازگاهی با هم صحبتی میکردیم می گفت ما که از خدا خیری ندیدیم هرکاری هم که تا حالا شده شانسی شده ! خوب دیگه اینجور آدما خودشون رو زدن به خواب نمیشه بیدارشون کرد . میگفت یه تعداد جمله عربی رو سر هم میکنین بهش میگین دعا آخرشم به سر و سینه میزنین میگین امامم شهید شده خوندن یه جمله عربی که نمیفهمین چیه به چه درد میخوره ! الکی وقتتون رو تلف میکنین …
بماند اینکه من چه جوابی به این آقا دادم اما ببینید چه آدمایی تو این دنیا هستن ! و خدا بی منت همه چیز بهشون میده و حتی زور نمیکنه که آقا بگو من دادم … چه بسا من کاری واسه خانومم کردم و گاهی منت هم گذاشتم و تمام حاصل کارم که سرشارازعشق بود به باد رفت !خلاصه اینکه این خداست که رفیق بی کلکه و یه قدم بریم سمتش 100 قدم به ما نزدیکتر میشه …

و اما شانسی که از در پست های قبلی بحث کردم ، هرگز وجود خارجی نداشته و ندارد ! شانس طرز فکر ماست ، دقت ماست ، همت ماست ، کوشش ماست ، هیچ چیز به بهانه شانس از ما گرفته نشده و به ما داده نشده است . خوب بودن تولید میدان می کند و این خوبی های ماست که افعال نیک به سمت ما هدایت می کند …

اگر خوب باشیم دلیلی ندارد که از کنار ساختمان در حال ساخت عبور کنیم و پاره اجر از اسمان به سر ما بخورد !!! می تواند یک لحظه دیرتر یا زودتر فرود بیاید و به ما اسیب نرسد !

با نظر من موافقید ؟!!

منبع این مطلب:http://1men.ir/